73 θέματα έχουμε την ενότητα "
Race Reports ", με περιγραφές για όλα τα γούστα: Μαραθώνιοι, Αυθεντικός Μαραθώνιος, υπερμαραθώνιοι, Σπάρταθλο, Φειδιππίδειος, Olympus Marathon, Mythical, ROUT, εσωτερικό, εξωτερικό, από τις 5 Ηπείρους. Από Σαχάρα, από την κορυφή του Έβερεστ, Κιλιμάντζαρο, Mont Blanc, Νεπάλ. Από απολαυστικούς αναλυτές όπως ο Etien, ο Trexantiris, και πόσοι ακόμη... Από έμπειρους και από αρχάριους, γρήγορους και "αργούς".
Ποτέ δεν είναι αργά φίλε μου. Από τους ίδιους τους αγωνιζόμενους, και από συνοδούς.
Όλα τα είχε η ενότητα και κανείς δεν θα φανταζόταν ποτέ ότι έλειπε κάτι, μέχρι που ήρθε ο covid-19. Οι αγώνες καταργήθηκαν σε όλο τον κόσμο, η δίψα των δρομέων όμως φούντωσε: "
We Love Running: στις δύσκολες μέρες του κορωναϊού ξεχωρίζει η πραγματική αγάπη των δρομέων για το τρέξιμο " - από τις 19 Μαρτίου το άρθρο. Ποιος θα ήταν ο μοναδικός τρόπος για να έχουμε έστω την ψευδαίσθηση ότι τρέχουμε σε αγώνα? Αλλά και για να εκτονώσουμε τα εκατοντάδες ή χιλιάδες χιλιόμετρα προετοιμασίας? Ο μοναδικός αυτός τρόπος, λέγεται virtual.
Ομολογώ ότι η ιδέα ενός virtual δεν με είχε εξιτάρει, και δεν συμμετείχα σε όσους έγιναν μέχρι τώρα. Με τον Αυθεντικό Μαραθώνιο, είναι αλλιώς. Με 20 συμμετοχές στα 42.195 μέτρα του αγώνα από το 1999 ως το 2019, θα ήταν αδιανόητο να μη μετείχα στην άτυπη συνέχεια που ευχόμαστε να υπάρξει μόνο για το 2020. Εγγραφή λοιπόν στον αγώνα, και στις 9.00 το πρωί της Κυριακής 8 Νοεμβρίου, την ημέρα και την ώρα που θα παίρναμε εκκίνηση από τον Μαραθώνα, ξεκίνησα από τον Βόλο.
Βόλος - Άφησσος - Βόλος η διαδρομή που επέλεξα. Ο Μαραθώνας, ο Τύμβος, η Νέα Μάκρη, το Πικέρμι, η Αγία Παρασκευή, το Καλλιμάρμαρο, αντικαταστάθηκαν νοερά από τις Πλάκες, την Αγριά, τα Λεχώνια, τα Πλατανίδια, το Μαλάκι, τη Γατζέα, τα Καλά Νερά, την Κορώπη, τη διασταύρωση της Αφήσσου όπου ήταν ο Ημιμαραθώνιος, για να αρχίσει ο δρόμος της επιστροφής. Παραθαλάσσιος, πανέμορφος Μαραθώνιος. Ο αριθμός συμμετοχής αντικαταστάθηκε, αν και τον είχα, από το sms με τον κωδικό 6 και από την ταυτότητα. Χρειαζόμασταν και άδεια για να τρέξουμε, αλλά και να είμαστε και προετοιμασμένοι για όσα θα λέγαμε σε περίπτωση ελέγχου.
Η τροφοδοσία ελλειπής. Σε κάθε Μαραθώνιο έχουμε όλα τα καλά κάθε 2μισυ χιλιόμετρα. Στον virtual, μόνο ό,τι μεριμνήσουμε εμείς. Ξεκίνησα με ένα νερό στο χέρι, περισσότερο να εμποδίζει παρά να βολεύει. Μερικά πενηντόλεπτα για υδροδοσία από τα περίπτερα, συν μια δημοτική βρύση στην εκκλησία των Λεχωνίων ως ανεφοδιασμό. Λίγη στέρεη τροφή που είχα μαζί στο τσαντάκι, δεν χρειάστηκε. Ιδιαίτερο νόημα για να τρέξω αγωνιστικά δεν έβρισκα. Το "σημασία έχει ο τερματισμός", έβρισκε ακόμη πιο ιδιαίτερο νόημα σε αυτή την περίπτωση. Και πράγματι ο τερματισμός ήρθε σε 3 ώρες 59' σε ρυθμό long run. Έναντι 3:30 πέρυσι στον κανονικό Αυθεντικό πέρυσι, 3:14 πρόπερσι, 9 φορές κάτω των 3 ωρών στο παρελθόν με καλύτερο το 2:48 πριν 16 χρόνια, αλλά και το 2:49 το 2005 και 2011.
* 4η φωτογραφία: συνάντηση κάποια στιγμή με τον συναθλητή Θανάση Μπουγά που επίσης έτρεξε τη διαδρομή, με συνοδό στο ποδήλατο τον Κώστα Αγλαΐνη.Τερματίσαμε τον virtual, τερματίσαμε και την δράση μας? Φυσικά όχι. Ο virtual Αυθεντικός Μαραθώνιος συνεχίζεται ως τις 22 του μήνα και οι δρομείς του Συλλογου μας Δρομέων Υγείας Βόλου κάνουν καθένας τη δική τους προσπάθεια. Προχθές Κυριακή, 4 δρομείς μας έκαναν τον αγώνα, ακόμη και στην Κέρκυρα και την Πτολεμαΐδα . Όπου μένει καθένας.
Η Κατερίνα Τσάγγαρη, γνωστή και από το περσινό αφιέρωμα όταν εντάχθηκε στη λίστα των καλύτερων Ελληνίδων μαραθωνοδρόμων"
Το τρέξιμο σε κάνει να νιώθεις όμορφα και μια ευεξία. Ολη η ένταση βγαίνει εκεί ", έκανε τη διαδρομή Καλά Νερά - Λεχώνια - Καλά Νερά - Λεχώνια - Καλά Νερά. Τα πρώτα 10 χιλιόμετρα μόνη της. Για τα επόμενα 20 χιλιόμετρα με τη συνοδεία με ποδήλατο από τον Ορέστη Πατρώνη, που επίσης έτρεξε τον virtual μια βδομάδα πριν, σε 3 ώρες 36'. Κατόπιν ανέλαβα δράση ο ίδιος, και επίσης με ποδήλατο ερχόμενος από τον Βόλο, συνόδεψα την αθλήτρια στα υπόλοιπα χιλιόμετρα. Ο στόχος της επιτεύχθηκε. 3 ώρες και 56 λεπτά, υπό συνθήκες που για κανένα δεν μπορούν να συγκριθούν με ενός κανονικού οργανωμένου Μαραθωνίου. Κάτι που κάνει ακόμη πιο άξια την προσπάθειά της, όπως και κάθε συμμετέχοντα.
Το race report θα έπρεπε να τελειώσει εδώ, όμως ας ξεφύγω λίγο αναφέροντας και τη συνέχεια. Αντί της επιστροφής για Βόλο, το ποδήλατο έφτασε στην Άφησσο. Χρειαζόταν και ένα μπάνιο, έτσι να ξεσκάσουμε λίγο από όσα συμβαίνουν. Συνάντηση εκεί με ακόμη 3 φίλους και φίλες που είχαν την ίδια ιδέα, φυσικά τήρηση αποστάσεων, και από Δευτέρα άσκηση πολύ πιο πλησίον της οικίας μας.
Ο virtual όμως δεν τελείωσε. Συνεπώς για την Κυριακή που ακολουθεί, όλο και κάτι θα βρούμε για όσους θα τρέξουν τότε. Αλλά και για την πιο επόμενη, που θα γινόταν η Θεσσαλονίκη, που έστω και αν δεν όρισε η διοργάνωσή της virtual αγώνα, φίλοι δρομείς θα τρέξουν την απόσταση για να δούνε το αποτέλεσμα μιας προετοιμασίας που δεν αναγνωρίστηκε από τα ισχύοντα μέτρα, και θα τους βοηθήσουμε.
Με την ευχή η συμμετοχή μας να είναι συλλεκτική, και να μη χρειαστεί ποτέ ξανά στο μέλλον να υπάρξει αντίστοιχη.
