Ο Amby Burfoot έγραφε πρόσφατα στο PodiumRunner.com για το αθλητικό πνεύμα του καλύτερου Μαραθωνοδρόμου όλων των εποχών, του Eliud Kipchoge, μέσα από μια μικρή ιστορία που έχει να μας διηγηθεί:
Δεν υπάρχει κάποιο τεστ που ξεκάθαρα θα μας δείξει τι συμβαίνει στο μυαλό ενός μαραθωνοδρόμου, αλλά όποιος έχει συναντήσει τον Kipchoge είναι σίγουρο ότι θα έχει εντυπωσιαστεί από το πόσο "Ζεν" είναι, πόσο ήρεμη είναι η προσέγγιση που έχει στη ζωή και στις προκλήσεις της. Εξάλλου φέρνει λίγο στον «Yoda» (σ.σ. έναν χαρακτήρα από το Star Wars) με τα χαρακτηριστικά του προσώπου του. Το πιο βασικό : Ο Kipchoge ζει απλά και απέριττα, είναι συμφιλιωμένος με την σκληρή δουλειά, μελετάει τον αθλητισμό αλλά ταυτόχρονα είναι επιτυχημένος και σε άλλους τομείς. Δεν έχει ιδιαίτερες φοβίες όταν πρόκειται να ξεπεράσει τα όρια. Όπως είναι και το μότο του «No human is limited» σε πιο ελεύθερη απόδοση δηλαδή «Κανένας άνθρωπος δεν έχει όρια»
Και αφού ειπώθηκαν αυτά, μπορώ να προσθέσω και μια προσωπική εμπειρία μου το 2005. Τότε η γυναίκα μου και εγώ ήμασταν μέρος ενός γκρουπ Αμερικάνων που είχαμε επισκεφτεί την κοιλάδα Rift στην Κένυα και το προπονητικό καμπ των κορυφαίων τότε αθλητών. Περάσαμε ένα απόγευμα με το γκρουπ του Kipchoge σε 2500μ υψόμετρο και κάναμε μαζί και μια προπόνηση 7 χιλιομέτρων. Μετά την προπόνηση ήπιαμε το καθιερωμένο για αυτούς τσάι.
Η γυναίκα μου είναι αφοσιωμένη δρομέας μεν αλλά δεν είναι γρήγορη. Ανησυχούσε λοιπόν για το πως οι ανηφόρες και το υψόμετρο θα την επηρέαζαν. Έτσι λοιπόν ρώτησα το γκρουπ των περίπου 12 Κενυατών δρομέων αν υπήρχε κανένας που θα ήθελε να τρέξει μαζί μας σε ρυθμό 6'50''/χλμ. Ο Kipchoge χωρίς δισταγμό ήταν αυτός που σήκωσε το χέρι του και έκανε ένα βήμα μπροστά, έχοντας ένα χαλαρό χαμόγελο. Τότε ήταν μόλις 20 χρονών, δεν είχε τρέξει ακόμα μαραθώνιο και δεν θα έτρεχε τα 42χλμ για ακόμα 8 χρόνια. Βέβαια ήδη από το προηγούμενο καλοκαίρι είχε κατέβει το 3:50 στο μίλι και είχε ρεκόρ 12:46 στα 5.000χλμ. Είχε ταλέντο δεν μπορείς να πεις...
Όλο το υπόλοιπο γκρουπ έφυγε σε πολύ πιο γρήγορο ρυθμό, αλλά ο Kipchoge έμεινε στον ρυθμό μας και στο πλάι μας καθ όλη την διάρκεια. Δεν νομίζω ότι θα υπήρχαν πολλοί elite που θα ήθελαν ή θα μπορούσαν να κάνουν κάτι τέτοιο. Παραείναι ίσως αφοσιωμένοι στον στόχο τους ειδικά τα χρόνια που αναπτύσσονται. Αλλά ο Kipchoge ήταν από τότε ιδιαίτερα ώριμος. Γνώριζε πολύ καλά ότι ένα πολύ αργό 7άρι δεν θα του καταστρέψει και την δρομική καριέρα.
Δεν θυμάμαι ακριβώς την κουβέντα που είχαμε σε εκείνο το τρέξιμο εκτός από μια ερώτηση. Τον ρώτησα αν τρέχοντας αντίπαλος με τους τεράστιους Αιθίοπες όπως ο Haile Gebrselassie, ανησυχεί για το εκρηκτικό finish που έχουν. Τότε εκείνος απλά απάντησε «Μπα δεν ανησυχώ για αυτό. Είμαι ήδη αρκετά γρήγορος και εγώ».
