Στη Μαλαισία στο Malaysia Ultra-Trail by UTMB απόστασης 54,1 χιλιομέτρων με 2.847μ υψομετρική έτρεξε ο Θωμάς Πουρλίδας και κατέλαβε την 61η θέση με χρόνο 10 ώρες 19:35.
Οι συνθήκες ήταν κάθε άλλο παρά αναμενόμενες.
Just a Finisher..κάποια στιγμή θα γινόταν και αυτό! Ο αγωνιστικός μου στόχος στο Malaysia Ultra-Trail χάθηκε, με το ξεκίνημα του αγώνα! Έντονες στομαχικές διαταραχές, αφυδάτωση, άδειασα από ενέργεια με την ζούγκλα και τις καιρικές συνθήκες να με καταπίνουνε, μόλις πριν το 10οχλμ. Τα ζόρια στις προπονήσεις που έκανα εδώ, ήταν το σημάδι για αυτό που ακολούθησε. Έφτασα στο 1ο σταθμό σε άθλια κατάσταση και αντιλήφθηκα, πως δεν έχω κάτι να προσδοκώ αγωνιστικά, αλλά πήρα την
απόφαση να συνεχίσω περπατώντας βασανιστικά όλη την διαδρομή. Έφτασα κατάκοπος στον 2ο σταθμό (20ο χλμ) σε κάκιστη κατάσταση, και με την βοήθεια των εθελοντών κρατήθηκα όρθιος καθώς παρέπαια. Με ρώτησαν εάν ..έχω ξανακάνει αγώνα 55χλμ και τους είπα ότι είναι ο πρώτος μου αγώνας σε τέτοιο περιβάλλον...τι άλλο να έλεγα..ποιος θα με πίστευε.. στην κατάσταση που ήμουν! Μέσα σε όλα τα ωραία που μου είχαν συμβεί, είχα συμπτώματα θερμοπληξίας, αλλά δεν ήμουν και ο μοναδικός. Έγινε μια νύξη για εγκαταλείψη αλλά ζήτησα χρόνο να ξεκουραστώ, ήπια υγρά, έφαγα καρπούζι, ήταν το μοναδικό που ήθελα, από μια ποικιλία φαγητών που δεν άντεχα ούτε να τα βλέπω και σταδιακά ένιωσα καλύτερα, τόσο όσο για να συνεχίσω την πορεία μου μέχρι το τέλος.
Με την ατμόσφαιρα να καταπίνει τα λιγοστά αποθέματα ενέργειας μου και με στόχο τους επόμενους σταθμούς, ξεκίνησε η καταιγίδα.
Επί ένα 2ωρο έριξε όσο νερό δεν έχω δει στην ζωή μου, ήταν απίστευτο! Δεν χρησιμοποίησα ούτε το αδιάβροχο, ήμουν ήδη μούσκεμα από την εκκίνηση και συνέχισα έτσι και δεν το κρύβω, ότι ήταν η πιο ωραία στιγμή του αγώνα μου, εάν και με τοση λάσπη στα μονοπάτια δεν μπορούσαμε να σταθουμε όρθιοι.
Συνέχισα με πολλά σκαμπανεβασματα, μεταξύ, αργού και εξωφρενικά αργού ρυθμού, τίποτα δεν πήγαινε, απλά έκανα υπομονή και προσπάθησα να κρατήσω το ηθικό μου όταν με περνούσαν σαν σταματημένο ακόμα και οι αθλητές των 100km που είχαν ήδη ένα 7ωρο περισσότερο από εμένα στα πόδια τους.
Αναμφίβολα ήταν η χειρότερη εμφάνιση μου ever, δεν έχω τερματίσει ποτέ στην 59η θεση, σε αγώνα τέτοιου επιπέδου, όντας στην 15η θέση του ranking των αθλητών που συμμετείχαν, οπως δημοσίευσε η διοργάνωση πριν τον αγώνα.
Ήταν όμως μια συγκλονιστική εμπειρία και είμαι ευγνώμων που την έζησα!!
Η επιλογή της εγκατάλειψης επειδή "τίποτα δεν πήγε καλα", δεν υπάρχει για εμένα πολλά χρόνια τώρα. Εχω καταπιεί άπειρα ορεινά χλμ και έχω προσωπικά αλλεργία, στα DoNotFinish. Η προσέγγιση μου ειναι ξεκάθαρη, τρέχω για εμένα, για όσους με στηρίζουν, σεβόμενος κάθε διοργάνωση και κάθε συναθλητή, ιδιαίτερως αυτούς που ο τερματισμός τους και μόνο αποτελεί ρίσκο. Για αυτούς τους λόγους συνεχίζω..αυτό είναι το άθλημα και το λατρεύω με τις όποιες ανατροπές!
Παραμένω συλλέκτης εμπειριών από τα βουνά του κόσμου, μόνιμα συνδεδεμένος με την φύση και σταθερά πεπεισμένος, στο ότι η ψυχική αντοχή υπερτερεί, των "φουσκωμενων" τετρακεφάλων που σήμερα μπλόκαραν από νωρίς και με εγκατέλειψαν.
Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για την υποστήριξη και τα μηνύματα σας, ιδιαίτερα αυτούς που παρακολουθούσαν live τον αγώνα μου και αντιλήφθηκαν ότι κάτι δεν πάει καλά. Επίσης ένα μεγάλο ευχαριστώ στον καλύτερο φίλο και κουμπάρο μου, που ταξίδεψε μαζί μου για να με υποστηρίξει, η παρουσία του ήταν το κίνητρο μου για να φτάσω στον τερματισμό."
